Ve Ben Hala Öldüğüm Yerdeyim

Bir ranzadayým sevgilim
Ve bir kitabýn sayfalarýný çeviriyorum
Karþýmda gözlerin duruyor
Gözlerini okuyorum
Bahar da açan çiçekleri izler gibi
Buz gibi bir koðuþun içindeyim
Kapý eþiðinden soðuk bir rüzgar giriyor
Yataðým, ranzam, yastýðým kýþa teslim
Gözyaþlarým kirpiklerimde kýraðý bir özlem

Burda geceler uzun geçiyor sevgilim
Ama seni sevmeye doyamýyorum
Yokluðun olsa gerek
Ama ben yokluðunu hiç dert etmiyorum
Kalemi elime alýyorum
Ve seni yazýyorum
Ranzamýn paslý demirlerine

Bazen yokluðun çok aðýr basýyor
Sonra kendimi bir masala kanmýþým
Bir rüya görmüþüm
O rüyanýn etkisinde kalmýþým
Diye teselli ediyorum
Ama ne fayda
Yokluðun iþte
Bir tüfeðin
Namlusundan çýkan soðuk bir kurþun gibi
Göðsümden vuruyor beni
Ranzanýn tam ortasýna yýðýlýyorum
Ellerimi iki yana açýyorum
Yüksek bir binadan
Bir boþluða düþer gibiyim

Parmak uçlarým sýzlýyor sevgilim
Yüreðim daralýyor
Sanki bir kitabýn ortasýndayým
Ve elektirikler kesilmiþ
Öylece kalmýþým
Ne bir ýþýk
Ne de bir umut var
Bu gece aydýnlanmayacak sanýrým
Peki sen ne zaman gelirsin sevgilim
Yüreðim çok üþüdü
Ellerim aðladý
Gözlerim sustu
Ve ben hala öldüðüm yerdeyim
Seni bekliyorum.

Ýbrahim Dalkýlýç

25/09/2014
23:55 izmir

Sosyal Medyada Paylaşın: