Kafeslenmiş ruhlar..

dik yamaçlarýndan,
sert çýðlýklarý kopuyordu ruhumun.
þimþek çakýyordu,
yüreðimin tam ortasýndan.
.
...
renkli gökyüzü
yaðarken duygularýma, düþlerimde
sessiz sular duruluyordu
çoþkun dalgalara inat.

þiddetli depremler akýyordu,
uçsuz bucaksýz vahalara.
kýzgýn bir dokunuþ gibi
titretiyordu bedenimi.
.
...
bedenim ki !
sularýn azaltýsý midye kadar,
kumsalda çakýl taþý kadar çaresiz
küçük ve belirsiz.
öksüz sokak çocuðu kadar
ürkek ve güvensiz
.
...

ve yorgun gönlüme,
patlamayla cevap verdi kemanlar.
bir göz attým
yükselen, þarký duyulan köþelere

’keþke’ile baþlýyor hayat ,
þükürsüz dillerde
ve.. çürütülüyor kafeslenmiþ ruhlar
asîl yaþanmýyordu, vakitsiz deniliyor gurura
boþ vermiþliðin masasýnda çözülüyor sorunlar !

gecem yaþ dökerken
þafaðýn yýkadýðý gökte!
devran bildiðini okuyor,
ekiyor hüzün tohumlarý
yüreðimin sessizliðine ..
.
...
___birileri ’dur dur’ desin..
çarpýk düzenin gidiþine __

apsuva..



Sosyal Medyada Paylaşın: