na vefa
ne güzel kuleler örmüþtüm sana
asmasý babilden sonra gelen
emeðimden namusumdan terimden
üstelik; þakül hesaplý her biri
ve her yaþýna bir merdiven
haberin olsun diye vefalý alemlerden
rasatsýz yaþamlarýn acemisi
en dipteki tuðlasý, çekilir mi bilmeden
romadan önce mayadan sonra
ne taþlar cilaladým gönül yollarýna
ömrüme istemeden bereket
ne bir selam yolladýn ne de uðradýn hanlarýma
talanlarda bedestenim
bu ulu kalabalýklarý müþteri sanma
bu bozkýrlarým bu düzlüklerim
yeþermediðinden deðil ormanlarýn
dibindeki talaþlar sana taht kurduðum yontularým
son çiçekler açýyor ya balkonunda
sanma ki hüner eylül yaðmurlarýnýn
her gece gelir diplerine ben aðlarým
vefasýz
yýrtýk yerlerinden dikiþ atsam da samanyoluna
bir sana sökmedi ustalýðým bir de yaratýlýþýma
piþmedim belki de sana göre biliyorum
bir tek dal odun için
dilenmediðim dað mý kaldý harlarýma
kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.