DUVARLAR

Duvarlar ördüm, büyük emeklerle etrafýma,
Bir bir özenle seçtim tuðlasýný, çimentosunu
Acýlarým ve hayal kýrýklýklarýmla inþa ettim onu,
Saklanmak ta derinlere kuytu köþelere inatla.

Mahpus damlarýný andýrýyor, belki de yüreðim
Kalýn demirlerle saðlamlaþtýrýp, set çektiðim
Kaçmak gerek oldukça uzaklara diyorum,
Peki çare mi? Bulduðum çözümler bana.

Taþlaþmýþ kalpler yüzünden mi bu kaçýþým?
Affetmek bu kadar mý zor? Yýlmak yakýþýr mý?
Barýþamadýðým kendime mi! belki de kýzgýnlýðým?
Haram ediyorum mutluluðu, niye aðlýyorum?

Gece karanlýða bürünürken içim acýyor,
Bir balýðýn, aðlara takýlmasý gibi çýrpýnýyorum,
Gün yüzünü seyrederken, bir zamanlar
Ah çekerek, ne kadar mutluydum diyorum.

Çocukluðumu düþünüyorum, o tozpembe günleri
Bazen acýmasýz olabiliyorum, kýzgýnlýðýmdan
Diyorum," Anam ile babama" hayata hazýrlarken beni,
Niye öðretmediniz? iyilik kadar kötülüðün var olabileceðini.

H.Çiðdem Deniz.
Sosyal Medyada Paylaşın: