Bir çakmak ateþinde tutuþturdum yüreði þiddetli esen yokluk duygusuna yüreðimi siper ederken bir nebze de olsa ýþýk tutsun diye arta kalan ateþinle sigaramý yaktým senden bana kalan tek hediyeydi ne de olsa.
hep kýzardýn sigara içmeme "öldürür seni, içme þunu’ derdin ah bilmez misin sevgili insaný yalnýz dert öldürür hâlâ anlamadýn mý þunu?
yaðmurlu bir akþama rastladý gidiþinin yýl dönümü seninle gezdiðimiz caddedeyim þemsiyemi yine evde unutmuþum senin bütün kýzmalarýna raðmen hep unuturdum zaten bir þeyleri sen hariç.
maðazalarýn yüzüme vuran neon ýþýklarýnda cama vuran aksimi seyrediyorum ne kadar ’yaþlý’ duruþum off be sevgili bu yalan sevdalardan sarkan her bir anýnýn izleri ne çok yordu beni.
bir evin köþesine tutunuyorum cebimde son kalan sigaramý dudaklarýmýn kenarýna yapýþtýrýp cebimde çakmaðýmý arýyorum yok... yok... yok...
Nerde ölümsüz sevdalarým nerdesiniz beni tutuþturup alev alev býrakan hayýrsýzlar birileriniz hayatýmdan biri cebimden yok olurken hiç mi düþünmediniz kim yakar bir daha beni kim tutuþturur bu vakitsiz kuruyan dudaklarý.
gündüzün mavisi saðýlýrken üstüme ben gecenin korkutucu siyahýna sarýlýyorum her seferinde gökkuþaðýnýn saklandýðý yeri arýyorum altýndan bir geçebilsem deðiþeceðim biliyorum.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.