izin al kendi izinden, öyle gel

perdelerim yarý açýk
yan oturmuþum pencereme
ilham da gelmiþ
ve masamdaki çayým gibi demlenmiþ
sokaðýmýn demirbaþlarý yerli yerinde
bir köþeye sýðdýrmanýn sýrasý sende




demiþtin ya hani
bu sokak; hayatýmda severek çýktýðým ilk sevimli yokuþ
sanki,cumalinin romanlarýndaki cýlgalar gibi
çukurovada çilenin üstüne örtülen kilim
bulutlarýn üstünde þekerini arayan çocuk
ver ellerini yüreðime
and billah olsun ki, öyleyim gülüm




bir defa öldükten sonra insan
biyolojik ölmenin adýný ne komalý
sarý çýnar yapraklarýnýn üstüne koysam seni
bu güzel sonbahara ayýp olmaz mý




koysam, seksek oynayan bebenin çizgisine
ahangi bozulur dünyasýnýn
olsan dahi,içinde zerre
büyümemiþlerde; oyun bile mertçe




koysam, cam silen kadýnýn ezgisine
anadolu türküsü bu
katýksýz karýþýksýz yalýn ve çýplak
nota tutmazsýn hiçbir çizgisinde
küstahlýk etmiþ olmaz mýyým
zifri karanlýkta þiiri ayak seslerinden tanýyan
þairin tarifine




deynek ucuna koysam þu giden ninenin
bir baþý þimal, bir baþý batýn
nereden girip nereden çýktýðý belli deðil hayatýn



kendi yoluma koysam seni
riyasýz merdivenler yapýldý yeni
hangi adýmýn gerçek bilemezsin
silinmiþ izlerin düz yollarda
zaten oradan hiç yürüyemezsin














kasým



Sosyal Medyada Paylaşın: