Kal ! Kalbimin karanlýk tarafýna býrakma beni,
Nereye çarpsam yüzün,
Hangi sofraya otursam hüzün.
Kal! Yalýn ayak býrakma kalbimi,
Kimsesiz iþte öksüz çocuklar,
Beni de býrakma öylece.
Sensiz iþte dört bir yaným cevabý olmayan bir bilmece,
Kal! Aratma beni gündüz gece.
Bütün hüzünlü þiirlerime konu ettirme kendini,
Aþk þiirlerine iþleyeyim ince bir nakýþ gibi ismini,
Kal! Daha kurulacak hayallerimiz vardý hani bizim,
Hani tek kanatlý kuþ uçmaz derdin,
Alýþamam iþte ben de o semâya,
Býrakma beni þu yalnýz çýnar gibi uluorta,
Kal! Söylenmemiþ sözlerin hasreti dudaklarýmda.
Sen ki aþkýn ben halisin her cümlenin baþýnda.
Son bir þey istiyorum git!
Ama yine de sev beni uzakta olsan da.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.