kirpiklerini araladýðýnda pembe ýþýklarýn pencereden doðuþuna ve o sihirli tülle aramýzý süsleyen ölü bir yapraðý göðe savuran rüzgarýn ne söylediðini anlayacaksýn
odamýzý dolduran sakinliðin kalbine varan korkusu duvara yansýyan aðaçlarýn eski gölgesi konuþurken çiseleyen dillerine ýslýk girince mezarý kýpýrdayan bir annenin vakitsiz ölümünden kalan zamanlarýný diri tutmak adýna o duvar kanatlarý kýrýk bir sevgiyle sarýlmasýný gizliyor çocuðuna
hala sevgiyi giyiniyorsa bedenin aldatýlmýþlýðý onurlandýracak gerçek tenine kazýdýðý bu hissi öksüzlere bildirmekle meþgul sonsuz mevcudiyetin hayale sarkan bahçesinde çocuklarýn avutulmuþ kalbini ve kederli bulutlarýn ötesinde yaþayan ve yaðdýkça yaralarý saran varoluþun mavi ruhunu sarsýlmaz bir sabýr ile bekleyecekler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.