Bu gece sobanýn baþýnda duruyorum Ellerim kýrýk ayna kan damlýyor yaþlý Gözlerden donuyorum bilesin ýsýtmýyor Kývýlcým gözlerime kaçan sobanýn alevi Seni düþünüyor hep ayný beyin ne çay Sýcaklýðý ýsýtýyor ne de yatak yorgan
Derken kuzularýn sesizliði geliyor aklýma Gökyüzü yarýlýyor sandým bir an düþen Her damla yaðmur taneleri kuzularýn Bedenin de son buluyor sabah olmuyor Bir türlü ne güneþ ne de dünya dan bir Eser var yeryüzün de çorak arazide Bulanýk bulanýk akan kar pýhtýsý var
Dünya da deðilim rüya dayým Allahým Birileri uyandýrsýn ne Cengiz Kurtoðlu Ne de Müslüm baba ne imparator ne de Bergen zevk veriyor eserleriyle ne yana Baksam sen varsýn ekmeðin kokusunda Senin kokun var meçhul olan yalnýzlýk Kin besliyor sürmelim yok diye alýn Yazým yok diye ay tutulmuyor
Rotamý deðiþtim bu gece sobanýn Baþýndayým ama hala hasretin var Koynum saklý da ne soba ýsýtýyor Nede güneþ bir türlü anlamadýn Anlayamadým olmuþum zaten senin Gözün de biçimsiz varlýk lakin bu Gece son gecem sobanýn baþýndayým Sensiz kimsesiz zehirlenme umuduyla Bekliyorum çaresiz
Ýbrahim KANDAMAR 05.08.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi hüzün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.