Bir kýþ günü gördü onu,Cüneydi Baðdadi, Kuþlara yem atýyor,bir kitapsýz mecusi, Dedi-Sen boþa sevinme hayýr yaptým diye, Ne kadar hayýr yapsan bile boþtur nafile.
Öncelikle Allah imaný farz kýlmýþ sana, Ýmandan sonra koþmalýsýn türlü hayýra, Geçmez akçe gibidir, senin bu yaptýklarýn, Faydasý olmaz ki sana ahrette bunlarýn.
Biliyorum bende bunlar kabul olmayacak, Fakat beni yaratan Allah görüyor ancak, Allah benim bu yaptýðýmý görür deðil mi? Öyleyse bana bu yeter çek benden elini.
Geçer uzun yýllar Cüneydi Baðdadi hacda, Haramda bir adam görür aðlayýp durmakta, Gözlerinden yaþlar sanki sel olup akmakta, Ya Rabbi nolacak halim diye yalvarmakta.
Merak edip yakýndan bakar yaþlý adama, Bakar ki kýþýn yem atan mecusi kuþlara, Tavaftan sonra hemen yaklaþýr yanýna, Ey mecusi ne yaptýn da kavuþtun Allaha?
Ya Þeyh iþte Allah cc. gördü iþitti beni, Dedi ve ikrar etti diliyle þehadeti, Ýlahi tensib verdi o anda son nefesi, Baki kabristanýnda o günde defnedildi.
Hatýftan geldi, C.Baðdadi’ye bir nida, Ya Cüneyd sen Beytimi arzuyla geldin bana, O kulum beni istedi bak kavuþtu bana, Hiç kimsenin yaptýklarý boþa gitmez asla.
04.09.2014//KIRIKKALE HÝDAYET DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.