Beni en can alýcý yerden vurmak içindi gözlerin, Ve sen gözlerini bile bile getirmiþtin. Ýlk bakýþtýðýmýzda, Ýlk gülüþtüðümüzde, Ýlk öpüþtüðümüzde, Binlerce kez vuruldum. Eylül soðuktu, Eylül yaðmurdu, Hani hep derdin ya, Eylül aþk dý. Ve sen Eylülde bile bile ellerini getirmiþtin, Ellerini tutunca, Ýçimdeki fýrtýnayý görmedin. Beynimde yer deðiþen sözcükler, Dilimden düþmesin diye, Sesiz ce seni izlerdim. Sonra ellerine alýþmalarým oldu, Parmaklarýn, Avuç içlerin, Sýcaklýðýnýn Adý Eylüldü, Yada Eylüle düþen sýmsýcak bir sevgi. Þimdi hangi mevsimde yaðmur yaðarsa, Eylül aklýma gelir. Hele Eylülde yaðmur yaðarsa, Ceketimi fýrlatýp ýslanmak isterim. Artýk sen benim Eylülüm oldun, Hüzünlerin, Mutluluklarýn. Gülmelerin aðlamalarýn. Þimdi biliyorum, Seni sevmelerimin adýydý Eylül.......Þ.CyILMAZ.......18.09.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Yılmaz/Şiir Baba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.