Yaðmuru tuttum ellerinden Kaldýrýmlardan karþýdan karþýya geçirdim Sokaklarý öpüyordu gökyüzü Derin bir iz býraktý ayrýlýp giderken Gözyaþlarý camlara çarpýyordu saçaklar aðlýyordu
Küçücük gülücük kondurmuþtu Gamzelerine köþebaþýnda Kimsesiz bir çocuðun Yaðmurun ellerinden tuttum Gözleri gözlerime deðiyordu beraber yürüdük Koþtuk O bana sarýldý ben ona Son hatýrasý kirpiklerin arasýnda
Aðaçlar aðlýyordu ardýndan Her gün biraz daha çok Her ömürden bir sayfa kopuyordu Aðaçlar yapraklarýný döküyordu her gün biraz daha fazla
Anladým Bunca yýl biz yaðmurdan kaçýyorduk Yaprak dökümünden Gidenlerin gelmeyiþinden Sayfalara dökülen ömürden Yaþamak bu kadar güzelken Sevmek bu kadar kutsalken Kaçýp kurtulmak isteyiþimiz Gözlerdeki, son yaðmurlardan..
Nurten Ak Aygen 19.09.2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
NurtenAk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.