Kör Gözlerim
Senin estirdiðin geceler dokunmuyor bana
Ucmak var bense kanadý kopmus bir kuþum
Ben gecelerime deðil gündüzlerime gözlük takýyorum
Bir aðlayaným var o da görmeyen gözlerim
Hep gece mi olur engebeli kaldýrýmlarý bir bir aþarsam
Bana sormayýn yollarý bense deðneðin ucundayým
Kim bilir aðlayan bensem görmeyen gözlerim
Doðmayan güneþ var da yoksa ben mi görmüyorum
Deðneðin ucunda yanýyor sokak lambalarým
Kim dokunsa ben bir yanar bir sönerim
Gece gündüz mü var ben hiç de tanýmam
Benim hayalim mevlana olur bakar gözlerim
Yol karanlýk yürüyorum ben hiç arkama bakmadan
Bu karanlýk yolculuðu hayal gibi görüyorum
Konuþmayan rehber ise elimdeki deðneðim
Azim yolum karanlýk ise buz üstünde mýh gibi duruyorum
Ömrüm kör karanlýk bense düþlerimle yalnýzým
Renkleri bir bir avuçlarýmla tutamýyorum
Eðer ben doðanýn renklerinden mahrumsam
Gündüzler sizin olsun kör gecelerime razýyým
Tek yol ilham ýþýðý ucunda yürüyorum
Azme nasýl doyar ki benim o kör gözlerim
Geceden gündüzden bir ayýrým yapmýyorum
Iþýða yürüdüðüm tek bir yol o da mevlam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.