Ben Hiç Çocuk Olmadım

Çocukluðumun hamurunda yoðrulurken
Pervasýz geceler sarýyor
Çið taneleri düþtü üstüme
Karanlýðýn yorganýn da üþüyorum

Çocukluðum saklambaç oynuyor
Þimdi gelecek karabasan diye
Kaçýyorum kendi gözlerimden
Korkular geziniyor etrafýmda
Avuçlarým yüzümü kapatmaya çalýþýyor
Görmek istemiyorum hiç bir þeyi

Çocukluðum gözlerimde büyüdü
Duyulmasýn hýçkýrýklarým
Sessiz sessiz aðlýyorum
Ýmdat sesleri içimde yutkunuyor

Çocukluðumun esaretinde ezik kaldým
Mutluluk nedir bilmeyen masum duygular
Hayal bile etmek istemediðim yýllarda
Ben hiç çocuk olmadým ki
Yapraksýz dalým kurudu iç dünyamda
Eskiler aklýma geldikçe ben akýldan düþüyorum

Sosyal Medyada Paylaşın: