tanýdýk bir yabancý gibi yanýmda geçti tanýnmýþ ne kadar duygum varsa peþine düþtü canlandý huzurla hüzün yan yana, yana yana ben ile beni ben’den olan benliðin kumaþýnda uyandým… artýk, o çok tanýdýk bir yabancý artýk, kendine git, hayat ve sen oradasýn dedim yine de bakýþtýk iki çok tanýdýk gözlerle nemli gözlerimize teslim ettik bu ayrýlýðý aðlayýþýmýzý kimse görmesin diye yaðmura karýþtýk damla damla aktýk yabancýlaþmaya artýk , her yer, her yar nadas artýk , iki çok tanýdýk yabancýyýz ülkemizin yabancýlaþmasýna benziyordu yüzümüz bir yüzümüz aþkýn batýsýn, bir yüzümü aþkýn doðusuna o juliet gibi doyumsuzluða emperyalist zamaný artýðý bense ata’dan, öteden beri mazlum ve içselliðin mecnunu öylece bakýþtýk dinmiþ bir aþkýn sýzýsýnýn gözbebeklerinde öylece öldük insanlýk gibi öylece tanýdýk iki yabancý gibi yürüdük yollarýmýza…
Sosyal Medyada Paylaşın:
mazil44 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.