Bazen dil üþür, Tutsaktýr düþünce, Beyinler kör olur. Göremez en gerçek filizin kýraðý düþmüþ yazgýsýný. ’Ya kýsmetin’ üþüyen algýsýný. Bilemez, bilemez... bilinmez. Göremez, görülmez. Nerden görsün? Buðulu gözlüklerin ardýndan ýþýltýlý bir ufku.
Utanýr bazen cinsiyetinden insan. En isyan takýlar takýnmazsa. Utanýr, utanýrým hala varoluþundan,
Yakýlýnca bir isyan. Bin kor taþýnmalý. Dev bir ýþýk görülene dek. Çarkýna çomak sokulmalý artýk. O, töremeyeseci ’töre’lerin.
Lokman Ali Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Lokman A. Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.