DEDİM Kİ!

Kopardým gönlümle olan baðýmý,
Yeter çektirdiðin; dur dedim ona.
Talan ettin bostanýmý baðýmý,
Yüreðimde yanan kor dedim ona.

Bitip tükenmedi emelin derdin,
Hayat yokuþunda yordukça yordun.
Bir hayal peþinden koþturup durdun,
Gençliðimi geri ver dedim ona.

Umudum kuþ oldu kafesten uçtu,
Gençlik bir mevsimmiþ tez geldi geçti.
Âlemin baðýnda çiçekler açtý,
Yaðdýrdýn baþýma kar dedim ona.

Vurulup da bir yosmanýn kýzýna,
Esir ettin edasýna nazýna,
Kandýn gülüþüne, kandýn sözüne,
Bu mu halden bilen yar dedim ona.

Umudu eledim eleði astým,
Kader böyle dedim yutkundum, sustum,
Sen bana kýrgýnsýn, ben sana küstüm,
Gayrý iflah olmam zor dedim ona.

Bu nasýl talihtir bu nasýl kader,
Gündüz ayrý bir dert gece gam keder,
Ben tükendim bittim, benden bu kadar,
Ne halin var ise gör dedim ona.

Ýsmail GÜL



Sosyal Medyada Paylaşın: