"bir þiir yaz bana" dedin içinde sen, ben, biz olalým aþkýmýz göðe yansýsýn ay kýskançlýktan yýldýzlara sarýlsýn satýr satýr gergef gibi iþle beni serbestçe heceler þaþýrsýn yollarýný kýskançlýktan bir sen, yalnýz aþkýn olsun dizelerde uzansýn þiirlerden yalnýz beni sarsýn.
hâlbuki; körpecik bebek tenindeydi içimdeki aþk mis gibi kokusu burnuma dolardý koklamaya, öpmeye kýyamazdým izim kalmasýn diye uzaktan severdim "benim" diye.
gönlümden dökülenler þiirleri ýslatýrken tohumlarý damla damla üstüme saçýlýrdý ben olurdum doðarak sen olurdun büyüyerek biz olurduk çoðalarak.
gözlerim gidiþ yoluna kararýrdý istemeden bir ýþýk beklerdim geliþlerinde elâydý gözlerim eskiden senden önce aþk icat edilmeden çok önce güneþin rengini alýrdý gökkuþaðý kýskanýrdý da yaz yaðmurlarýnýn ardýndan beni sürerdi üstüne sen yumardýn bana gözlerini "gel" diyen sesin hýçkýrýrdý uçarcasýna kýrmýzý eteðimi topraða sürte sürte çiçek çiçek açardým akþam sefasý niyetine..
þimdi rengini þaþýran gözlerim þaþkýnlýðýn girdâbýnda medcezir gibi vurur gönlüme her geçen dakika azalýr maviye yetiþemem siyaha sarýnýrým "mutluluk" diye "ben" diye titreyen dilin damaðýnda nasil oldu da "el" diye þakýdý baþka gülün baðýnda yetmez miydi; karda güneþle seviþen kardelen gibiydim gönül daðýnda.
nelere gebeydi gelecek ki zamanýnda ellerime doðamadan prematüre doðdu yaþamadan öldü gözlerimde.
kurtarmak mümkün müydü vakitsiz doðan aþký bir meyhane köþesinde ýzdýrabýn en deminde þimdi..
bir þiir yazdým sana "yaz" dediðin makâmý þaþtý belki þaþýrdý tezene tellere vuracaðý notayý mutluluk istemiþtin ya satýrlara düþsün ellerimden diye ayrýlýðý tükürdü dilim, beðenmedi o þarkýyý yarým doðdu ay gözümü aldý hâle bu þiir senin olsun, belki; dolunay olup, y i n e d ü þ e r s i n d e n i z i m e
Ayvazým DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.