Kýrýk Dökük ,Duvarlar Gibi, Dökülmüþüm Etrafa , Çektiðim Dertler Sýðmýyor Benliðime Korkularým, Sardý Benligimi. Hasretlik Mi Yoksa Yanlýzlýkmý, DUVARLAR ARKASIDA Alev alev Yanan Benmiyim Yoksa .Vedalar Acýtýyor Canýmý ,Yankýlanan sesler Kulaðýmda, Ziyaretçin var.En güzel Elbiseni giyersin saçlarýný tarar öyle çýkarsýn .Ya sonra Camlar ardýnda Sevdiklerin .Kelimeler Boðazýna Düyümlenir Susarsýn, Ben iyim Dersin .Sen iyi olmak zorundasýn ,Öyle Gözükmelisin .Yanan Sen Olmalýsýn .Hiç Olmadýnðý kadar ,Mutlu Gözükmelisin .Ya sonra Gene bir ses, Vedalaþýn ,Vakit Doldu .Cigerlerin Aðzýna Gelirya .Ama sen tebehsüm Edersin. Sonra Gene Hayellere Dalarsýn .Hayelerin en güzel yerinde .Bir ses yankýlanýr Kulaklarda .Koðuþ Kalk Sayým Kapýda............Tuncay ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
SAKİ DAR DOKUMA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.