Ben Gazze’yim, Týrpan gibi biçer bakýþlarým geceyi. Ellerim nasýr ellerim hissiz, Aðlar gözlerim onun için. Uykusuzluðumdaki düþüncem, Sessizliðimdeki nedenim. Gazze’m. Ben Gazze’yim, Serbest býrakýrým düþüncelerimi, Gider bulurlar nerde varsa bir Gazze. Kucaklar kollarým ta buradan yetimleri. Baþýný okþarým sapanla oynayan çocuklarýn. Aramýzda dað, aramýzda yollar, Bana da oyuncak onlara da. Ben Gazze’yim, Aðlarým, baðýrýrým, sýzlarým, Sapan alýr fýrlatýrým bir taþ, Denizin tam ortasýna. Bir maske takarým kendime, Evimde. Ben Gazze’yim, Bir odaya kilitlerim kendimi. Aç ve susuz. Tek ben varým, Hiçbir arkadaþým yok, Yalnýzým gecelerde, Göðe bakan sade bir çift göz. Uzun zaman oldu böyle. Ben hasret-zede, Ben Gazze…
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakanyüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.