Her ne kadar uykulu bir sabahta
Demli bir çay bardaðýnda
Paylaþýlan mutluluklarýn, üzüntülerin
Tadýný veremese de yine birkaç satýrla
Seslenme þansý buldum sana
Nereden baþlasam bilemiyorum
Geliþin ne kadar hýzlý olduysa
Gidiþin de o kadar aceleciydi.
Bana, beni ben yapan þeyleri öðrettin
Farkýnda olmadan kýymetini biliyorum
Aldýðým her nefesin, yüzümde
Ufak tebessümler oluþturacak sevinçlerim
Kimi zaman o kadar bunalýrdým ki,
O kadar çok þikâyetçi olurdum ki hayatýmdan,
Bir an olsun her þeyden kaçýp uzaklaþmak,
Yalnýzca kendimi dinlemek isterdim.
Yaðmurlu alacakaranlýk vakitlerinde
Terlemeye ve ýslanmaya hiç aldýrmaksýzýn,
Baþýmý öne eðip yürüdüðümü hatýrlýyorum
Ýþte sen bu zamanlarda gözlerimi
Bir an olsun dýþarýya çevirmemi
Yaðmuru yaþamayý öðrettin bana
Farkýndalýk saðladýn belki de bana
Þimdi fark ediyorum kaldýrýmda oturan,
Sigarasýný efkârlý bir içimde içen adamýn
Yüzündeki çizgileri fark ediyorum
O çizgilerin yaþanmýþlýklarýn izi olduðunu.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.