BENİM MEMLEKETİM
benim memleketimde geceler hiç ürküntü vermezdi insana
seher vakti topraðýn çýtýr çýtýr konuþarak uyandýðýný görürdün
þafak bir bebeðin doðumu gibi sökerdi kutsal ve mucizevi
gün gülümserdi sardunya kokulu pencerelerden daima
benim memleketimde güller bir baþka kokardý
dikenlerÝ kanatmazdý sevgiyle okþayan elleri
kuþlar kanat çýrparken özgür ve mutlu masmavi gökyüzüne
bulutlar bolluk bereket rahmetini yaðdýrýrdý üstümüze
benim memleketimde daðlar yüceliðiyle övünmezdi
masum bir gelininin gözyaþlarý gibi süzülürdü
doruklarýndan süzülen beyaz karlar daðlarýn eteklerine
kekik kokularý miski amber kokusu gibi eserdi
benim memleketimde buðday baþaklarýný taç yapardýk baþýmýza
her lokmasýnda nice þükürler ederdik toprak anamýza
savrulurken harman neþeyle harman yerinde
döner dururdu þen çýðlýklarýmýz döven üstünde
Benim memleketimde insan kokardý evlerin eþikleri
Bin bir bereket taþardý kilerlerden küplerden
Karýncalar da nasiplenirdi kendi paylarýna düþenlerden
Misafirsiz geçen bir gün sayýlmazdý günlerden
Benim memleketimde Rabbim’ in kurduðu düzen hiç þaþmazdý
Pýnarlar çeþmeler kuyu baþlarý sevdanýn türküsünü çýðýrýrdý
Papatyalar gelincikler kýr çiçekleri ayný dilden çekerdi halaylarý
Benim memleketim de…
Sosyal Medyada Paylaşın:
DEVRİM DENİZERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.