Kendime soruyorum: ’Bu gün düne göre nasýlsýn?’ diye,
Sonra cevap veriyorum: ’Dünden daha iyi deðilim elbette!’,
Nedenini de sormam gerekiyordu ama artýk vaz geçtim,
Bu sorularýn arkasý gelmez, gençliðimden beri bilirim...
Aslýnda deðiþen hayat deðil, bizler de deðiliz, psikolojimiz,
Bugün böyle yarýn öyle, elbette ki bu da bizim kaderimiz,
Ona karþý çýkamayýz, hayatýn özelliðidir, elimizde deðildir,
Kendimiz burada, aklýmýz kimbilir nerede, belli deðildir...
Düþünüyorum da, en büyük imtihanýmýz çocuklarýmýzdýr,
Dünyaya geldilerse yokuz, bütün imkanlarýmýz onlarýndýr,
Ellerine diken batsa hemen kalbimize bir býçak saplanýr,
Varlýklarý unutturmuþtur bizi kendimize, hep onlar vardýr...
Bugün dünden iyi olmadýðýmý söylemiþtim sanýrým, demek ki,
Bugün benim dýþýmda bir geliþme sýzdý hayatýma, o an bendeki,
Güzellikler savruldu, kalan sadece bende devam eden o güdüyle,
Yavruma yönelmekti, o bende gizli demek ki, ben de onda elbette...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.