EFTELYA
Suzinak makamýnda bir þarkýsýn.
Gözlerimin matemine büründün bu gün.
Ýçkimde deðirmenler öðüttü seni.
Yine yok olmadýn eftelya.
Bir kaptan olup deryaya açýldým.
Seni o limanda býraktýðýmý sandým.
Sense içimin ummanýnda ýssýz bir ada olmuþtun.
Yelkenlerimi yaksamda yine o adaya çýkar yolum eftelya.
Karanlýk odalara hapsettim kendimi.
Iþýðýn vurmasýn bana diye.
Karanlýktan daha kara gözlerin geldi karþýma.
Gördüm karanlýðýn ićinde yine seni eftelya.
Eftelya büyülü aþk kokulu kadýn
Sen ruhuma nakýþ nakýþ iþledin.
Gül kokulu ellerinle kalbimi alýp gittin.
Ben sende yok olup gittim eftelya.
Ýþte ben eftelya olmak böyle sevilmek
Gitmeden uzaklara yanýmda hasretlerden uzak
Birlikte aþka mýsralar yazmak
Eftelyayý ve cananýný var etmek isterdim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.