BİR SES İSTEDİM

BÝR SES ÝSTEDÝM

Ses istedim sessizliðin içinden,
Karanlýk uykumun derinliklerine gömülürken
Bir ses geldi… Titredim kendime döndüm
Kendimi dinledim, kendimi buldum yeniden…

Beni bana getiren yücelerde bir ses geldi
“Seni senden ara o sesin kaynaðý sende”
Ucu yitmiþ manalar gerçekliðine döndü
Ben benliðime koþtum, us yerini bildi…

Sahipsiz eser, isimsiz þehit titredi, canlandý
Benliðini kaybetmiþ kiþi, ot dumanlý kafalar
Bu sesle birlikte hepsi yeþermeye baþladý
Hepsi kanlandý, canlandý, hepsi adlandý…

Notasý, naðmesiz, týnýsý yarým kalmýþ güfte
Tamamlanmamýþ þiirler, tamamlanmaya baþladý.
Tatlý tatlý ruha aktý, huzur dolu kendine geldi,
Ergenekondan Ötükene Turan oldu beste…

Allah Allah diyen diller gül dalýndan bülbülleþti
Baþlar döndü tesih teþbih “Hu Allah hu”
Bilalce sedalar yükseldi gökyüzünü delercesine
Hak erenler eller baþta diller seste ululaþtý…

Haksýzlýk alabildiðine, ibrelerde sapma pervasýzlýk
Ve kötülük… Kör bir býçak misali kara zamanda
Dünyanýn en önceki mevsimlerinden haber gelir
Bam-baþka coðrafya tahlili ve zamanda dengesizlik.

Tarihim umduðumdan, bildiðimden daha baþka
O zamanki büyüklüðüm anlamlarýndan da cüce
Gerçekliðini kaybetmiþ baþkalýk daha büyük…
Ve… Bu günkü bu anlamlar hasta, ve laþka…

Gelen coþku… Bozkurttan kükreyip haykýran sesle;
Allah’ýmý, bayraðýmý, vatanýmý, Turan’ý gördüm
Koçyiðitler dilinde, baðrýnda, elinde, gönlünde
Altay daðlarýnda, Hýra güllerinden gelen nefesle…

Dini için, yurdu için çarpýþan mert gönüller
Ölümsüzlük kucaðýnda saygý ile anýlýr
Allahýna güvenip Türkoðlu Türk olanýn
Kalbi atar Bozkurtlarýn sesine doðru, dengeler.

Ses istedim sessizliðin içinde ve sessizliðimde
“Bu aþktýr içimden en büyük dinim” sesleri
Coþturdu gönülleri, týnlattý lal olan dilleri
Dinimle, Türklüðümü buldum kutlu varlýðýmda.
---- 12.02.1961 - Gaziantep.

Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ – Ýstanbul.

Kaynak: "BOZKURTLARIN SESÝ" isimli þiir kitabý (Kadirli Matbaasý 1964 – Kadirli).













Sosyal Medyada Paylaşın: