Mezarlık

Bir gün kadim bir dostun defininde bulundum,
Yüzlerde hüzün dolu tüm gözler yaþlý idi.
Son duraðýndaydý artýk, fani hayat yolunun,
Biz fani dostlarýndan ayrýlýk vakti idi.

Bu kýsa hayat yolu buralara kadarmýþ,
Ýki buçuk metreküp mezar çoktan kazýlmýþ,
Saptýrma aðacýna adý bile yazýlmýþ,
Aslý olan topraða vuslatýn vakti idi.

Hoca dua ederken düþüncelere daldým,
Yaþadýðým hayatýn bir hesabýný yaptým,
Nede çabuk geçmiþti hay huy ile hayatým,
Ölümdeki ibreti almanýn vakti idi.

Etrafýma bakýnýp, izledim mezarlarý,
Kimi lahit þeklinde süslüydü yapýlarý,
Bazýlarýnýn ise yosunluydu taþlarý,
Çoðundaki tarihler 1300 lü yýl idi.

Baktýðým mezarlarýn çok soðuktu yüzleri,
Baktýkça bir ürperti sardý tüm bedenimi,
Yosun tutan taþlarý ölüme yatmýþ gibi,
Ýzleyen fanilere ibretlik örnek idi.

Labirent olmuþ yollar mezarlardan mezara,
Kardeþ gibi sarýlmýþ aðaçlar mezarlarla,
Düþünürsen içinden çýkýlmaz bir manzara,
Çok fazla düþünmeden pay alma vakti idi.

Her yeri kuþatmýþtý Yaratanýn kudreti,
Bir kez daha anladým bizdeki acziyeti,
Aralanmýþtý artýk görünmez sýr perdesi,
Þimdi hesap gününü düþünme vakti idi.


Bugün çok dolup taþtým bilinmez hisler ile,
Kendime dönmek için olmuþtu bir vesile,
Her canlý tanýþacak bir gün mutlak ölümle,
Geçmiþ amelim ile yüzleþme vakti idi.


21 Ocak 2008 Gölbaþý-Ankara
Hüseyin Bacanak

Sosyal Medyada Paylaşın: