Çocuktum, sokak ortasýnda kalmýþtým, hiçbir zaman saçlarým kurumamýþ,
Yaðan her yaðmurda ýslanmýþtým,
Hep birinde bahar olmak istemiþ, fakat sonbaharý bile deðil,
Zemheriyi ,kara kýþý yaþamýþ,yaþatmýþtým...
Fýrtýnamý dindirmiþ,gök kuþaðýný baðlamýþtýn karþýma çýkmalarýnda...
Gülüþün ýsýtmýþtý ýslanan yanlarýmý,
Ve bir lokma ekmek misali bastýrmýþtým sana olan açlýðýmda, boynumda býraktýðýn nefesini...
Dedim ya çocuktum iþte,
Boyumdan büyüktü ettiðim sözlerim,
Boyumdan da büyüktü sevmelerim ha...
Öyle kocamandý iþte.
Ne olduysa oluvermiþ,
Gitmez sandýðým sen, çoktan gitmiþtin,
Terkediþinle büyümüþtüm aslýnda...
Kocaman adam olmuþtum, görüyor musun bak,
Sahi, ben adam olmak istememiþtim ki,
Ben, sadece sen yanýmda ol istemiþtim..
Adam nasýlsa olunurdu ama sen baþkaydýn iþte.
Ýlk yediðim tokattýn gerçekte,meþe oynadýðýmda, bilyelerimi ilk kaybediþim.
Bir daha oyun oynamayýþýmdýn sen bana.
Çocuktum,mahalle maçlarýnda oyuna alýnmayan,
Yerden mutluluk toplayan,
Hoplayýp,zýplayan, semtin küçük adamýydým.
Bir sen eksiktin çocukluðumda,
Büyüdüm bir sen eksiksin hala..
Çocuktum,sokak ortasýnda kalmýþtým ve sen yanýmda yoktun...
Çaðlar Öcal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.