O kadar yoruldum ki, olmasýn artýk sabah, Þu uzun gecelerin, düþü öldürür beni. Yazýn yaktý kavurdu, güz de bitiyor eyvah, Sensiz geçen her yýlýn, kýþý öldürür beni.
Her sabah doðan güneþ, elbet akþam batacak, Yar kucaðý ararým, baþým koyup yatacak, Kirpikleri ok etti, ha attý ha atacak; Yay gibi gerdiðinde, kaþý öldürür beni.
Sensiz geçen günlerim, inan bedel asýra, Biz beraber olursak, razýyým ben hasýra, Herkese hayat verir, bana gelince sýra; Baþýmý koyup yatsam, döþü öldürür beni.
Çektiðin acýlarýn, yarýsýný sayamam, Döktüðün göz yaþýnýn, damlasýna kýyamam, Aðlýyorken görürsem, inan ki dayanamam; Yanaklardan süzülen, yaþý öldürür beni.
Ben bir sevda uðruna, bütün ömrümü verdim, Artýk dostça yaþamak, bundan sonraki derdim, Düþmandan gelse inan, üzülürsem namerdim; En çok yar dediðimin, taþý öldürür beni.
12.09.2014 Avni Temiz Sosyal Medyada Paylaşın:
avnitemiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.