Bir sonbahar sabahý, mevsimin hazan vakti Kardeþ kardeþe düþman, öfke sokaða aktý Nice Ana Baba’nýn yüreðini kor yaktý Acý haber duydular hüzün yaðan eylülde.
O virane caddeler ince bir sýrat þimdi Sesler yabancýlaþtý, saatler cellât þimdi Kurþunlar bir serseri, silahlar illet þimdi Al kanlara doydular hüzün yaðan eylülde,
Oyunun son perdesi, senaryonun son demi Sararken tüm gözleri ihtilalin matemi Yeraltýndan çýkarak susturdular takvimi On yýllarý saydýlar hüzün yaðan eylülde,
Aktörler geri geldi, figüranlar hep þaþkýn Pusuya yatan itler þimdi menzili aþkýn Dün silah çekenlerin bugün suratý piþkin Davasýndan caydýlar hüzün yaðan eylülde.
Boynu bükük ülkemiz gerçekten bitap mýydý? Bizim bilmediðimiz kanlý bir hesap mýydý? Yüzümüze gülenler yoksa hep kasap mýydý? Geleceðe kýydýlar hüzün yaðan eylülde.
Yýldýzlarý söktüler karardý birden Evren, Zaman bile þaþýrdý tersine döndü devran, Bir kuklanýn sesinden ilan edildi ferman, Hepsi paþa, beydiler hüzün yaðan eylülde. EMÝN ZEYBEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sözlerinahengi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.