GİTME

gitme...

Sükûta bürünür þehir
Ýsimsiz kalýr sokaklar
Bir ’’ hiç ’’ olurum boþluðumda
Bedenime aðýr gelir ruhum

Acýmý büyütürken kundaklarda
Haykýrýþlarým býçak gibi böler geceyi
Hüzün çemberinde
daraldýkça daralýr nefesim

gitme...

Baharda kar düþer içime
Siyaha çalar her renk
Payýma ayaz düþer her mevsim

Yokluðun sýðmaz günlere
Ýlmek ilmek sökülür yarýnlarým
Kopar avucumdaki hayat çizgim
Gülüþlerim intihara yeltenir
Ömrümün perdelerini örterim

gitme...

Yas düþer kirpiklerime
ela gözlerimde gülüþlerim kýrýlýr
Yüreðimde kor ateþ
Soður bedenim

Yürürüm acýnýn eþiðine
daraðacýna asýlýr
kesilir
’’ sen ’’ dilekli nefesim

Uykularým yýrtýlýr yastýklarýmda
hüzün kokar yataðým
Rüyalarým karanlýða bulanýr
boðulur
mavi düþlerim

gitme...

Gözlerinsiz kalýr gözlerim
Gülüþünün dolandýðý yüzümün çizgileri
öksüz kalýr

Parçalý bulutlu bakýþlar yuvalanýr
gözbebeklerime
Ölüme bedel sessiz figanlarýmla
aðlayýþlar taþar
iki kirpiðimin arasýndan
Gökyüzüne sýðmaz âh’ým

Okyanus yüreklim
Gece gözlüm
Akþam güneþi bakýþlým
Can parçam
Söküp alma
nefesime iþlediðim varlýðýný
Býrakma bu ayrýlýðý bende

Sensizlik aðýr esaret
g i t m e.



onikidokuzikibinondört


( hayat ýþýðý )

Sosyal Medyada Paylaşın: