OLMUYOR İŞTE

Ne zaman elime kalemi alsam,
Sen geliyorsun aklýma ve ürperiyorum,
Beynimin hücrelerini heyecan basýyor,
Duygularým titriyor,
Yüzlerce sevgi sözcüðü gelip,geçiyor,
Dudaklarýmdan dökülmüyor,
Bir tanesi yüreðimden izinsiz gitmiyor,
Senin güzelim gözlerin,
Yumuþacýk ellerin,
Aklýmdan çýkmasa da yazamýyorum ve lakin.
Gözlerim doluyor akacak gibi oluyor gözyaþlarým,
Rengim deðiþiyor,donup kalýyor bakýþlarým.
Binlerce kýsrak su içmeye iniyor gönül bahçeme.
Ne kadar mahmuzlasalarda gidemiyorlar ötelere,
Çakýlýp kalmýþým güller dünyasýnýn aynasýna,
Kelebekler ölmüþ, laleler düþmüþ yasýna.
Sen hala bakmasanda ömrümün denizine,
Oysa ateþler yakmýþ volkanlarýn içine.
Kaç bin defa öylesine özlemiþim,
Kaç milyon kez yazmaya niyetlenmiþim de.
Olmuyor iþte.
Sosyal Medyada Paylaşın: