YANAR OLDUM HASRETİNDEN
YANAR OLDUM HASRETÝNDEN
aþk müzik çalýyorken günlerimin içinde,
yüreðimin gramofon iðnesi kýrýldý seninle....
oysa ne mutlu oturup dinlemek istiyordum ,
elimdeki kahvenin kokusuyla karýþýk pencerenin önünde....
içim sýcacýktý, dudaklarým zamanla soðuyacak bu gidiþle...
örtüldü gözlerimdeki sevinç, bir aðacýn dallarýyla
uzakta izlediðim .....
kýpýrdadýðý yok sana diyemedigim sözlerimin,
üç minderli karþýmdaki koltugun donuk baktýðý gibi odaya...
saman çöpü gibi bir hayat bu deðersiz ,sensiz
rüzgarýn savurdugu......uçuþan bilinmezliðe....
kalkýp,koþsam sana doðru ,
çoraplarýmý bile giymeden çýplak ayaklarla.....
üzerimdeki geceden kalma ,
eskimiþ bir tiþörtün soluk haliyle,
senden hatýra diye ,
üzerimden hiç çýkarmadýgým ....
kalkýp,koþsam sana iþte...
sisli þu agaçtaki elmalardan koparsam ,
ya da bahçe kapýsýndaki rüzgar gülünü getirsem sana,
kahve içtigin o kulpu çatlamýþ bardaðýda alsam yanýna,
kabul edermisin beni yeniden , yüregine göçmen bu kuþu...
öyle özledim ki desem yanýna gelince
sallanan sandalyede öpüþtügümüz sýrada kuþlarýn seslerini...
kabul edermisin ,koþsam sana....
yanar oldum hasretinden be aþk,
gökyüzüne bakýyorum,bir cevap gönder bana....
ÞAÝR YAZAR ARZU GÜNAL /10.9.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.