ZAMANA
Ne varlýðýn belliydi, ne de yokluðun belli,
Bu tavrýna ne desem, ben hiç bilemiyorum.
Dilin pek de uzundu, biri ederdi elli,
Býraktýðýn izleri, artýk silemiyorum.
Kulak ardý ederdin, sana söylenenleri,
Takýlýrdýn her daim, kendi kafana göre.
Sen nasýl da bulurdun, her an eðlenenleri,
Ne örf adet tanýrdýn, ne gelenek ne töre.
Her þeyin bir sonu var, bunu artýk anladým,
Akýp giden geçmiþe, dönüp bakmayacaðým.
Her yaþýmda durmayan, bir su gibi damladým,
Zaman erken geçermiþ, artýk takmayacaðým.
Umrumda mý sanýrsýn, zamansýz çekip gitmen,
Seni sensiz yaþayýp, gönül eyleyeceðim.
Sanýr mýsýn üzecek, beni kendinden itmen,
Ardýndan saz çalarak, türkü söyleyeceðim.
Birkan Onat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.