Sonra büyüdük biz Hecelendik ürkek dudaklarda Kapýlarýmýz duvarlarýmýza açýlýr oldu Ürkmeyi öðrendik gölgemizden, Ürkmeyi öðretdik gölgemize
Bohçasýný alýp Bize kaçdý yalnýzlýk Yurt edindi ýssýzlýðýmýzý Koyun koyuna uyuduk karanlýkla
Þimdi yok yapraklar Resimler simler yok Gül damlamýyor saçaklardan Üzünçlü hatýrlayýþlarýn Düþ yanýklarý avuçlarýmýzda Bir de bakýyoruz gökyüzüne Belki zamanýn O can suyunu indirir mi diye
Eski günlerden þiirler çalýyoruz Renklerinden soyuyoruz topraðý Geçimsizleþiyoruz böyle anlarda Ve susuyoruz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fırat Avcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.