Yaz’ýn ter dökerken esmeyen rüzgar Baþladý yapraklarý uçuþturmaya. Güneþ saklambaç oynuyor sanki. girip çýkarak bulutlara . Bir muzurluk yapacak besbelli... Derken , Baþladý camlarý silmeye birden. Yaðmurun hamarat elleri ..
Aman tanrým o da ne ... Demeye kalmadan daha, Kabuk deðiþtiren bir yýlan gibi Soyundu doða ana, Allarý yeþilleri, Koydu Yaz sandýðýna, Naftalinledi .
Ve Giyindi Altýn sarýsý varaklarla süslenmiþ kaftanýný Süzülüp girdi sessizce. Açýk kalan kapýdan içeri. Oturdu baþ köþeye Hüzünlü Eylül güzeli .
Gök yüzünde öbek öbek uçuþan kuþlar. Yüklemiþ kanatlarýna göçü , Vedalaþýyor çýðlýk çýðlýða Akþam sefalarý,sardunyalarla . ve Bir çýnarýn dallarýnda salanan Bozulmuþ yuvalarý ,anýlarýyla .
Dýþarýda nefes nefese bir sonbahar. Ýçeride yazdan kalma düþlerle, Duvarda türküler içmiþ bir saz asýlý. Beklerken çalýnmayý , Bunca hüznün arasýnda Bir bebek geldi Dünya’ya Sevinç çýðlýklarýyla . Eylül koyduk adýný . Seslendik üç defa kulaðýna. Adýný sevsin diye . Sevsin diye sonbaharý.
MELAHAT ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
YAKAMOZ ŞİİRLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.