Yüzüne damlayan bir þey le irkildi Buda neydi bu ýslaklýk da ne Yavaþça açtý gözlerini baktý Etrafýna gökyüzünden Bir þeyler dökülüyordu Sakin ve yavaþça Açtý yapraklarýný Ýyice serinledi Sýcaktan kavrulan yapraklarýna Can geldi Baktý etrafýna Yalnýz kalmýþtý kýrlarda. Pembe yaban gülü Kardeþlerini düþledi Hepsi kurumuþtu Dayanamamýþtý sýcaða Ve susuzluða Ne zamandýr yaðmur yoktu Oysa bak yaðmýþtý þimdi Tüm yapraklarýný açtý doyasýya Ýçsin suyu diye Artýk takatinin kalmadýðý Son günlerinin geldiðini Düþündüðü bir anda Sulamýþtý rabbim Öyle mutlu oldu ki Uzaklardan sesi gelen Bülbüle eþlik edebilirdi Þarkýlar söyleyecek gücü bulmuþtu Kökü bile yaðmura doymuþtu Sakin ama çok yaðýyordu Etrafýnda küçük dereler oluþmuþtu Toprak sulanýyordu Mis gibi koku salmýþtý Etrafa Ah dedi içinden bu yaðmur daha önce Yaðsaydý Kardeþleri kurumadan önce Kendisi nasýl kalmýþtý nasýl dayanmýþtý En son o doðmuþtu Belki gençliðin verdiði bir azimdi Yaðmur onca yaðdý Taki pembe yaban gülünün artýk yeter Dedirtircesine ama mutluydu Kökü dallarý yýkanmýþtý Bu yaðan yaðmurla Ömrü uzayacaktý Taze filizler çýkacak Uçlarýnda goncalar çýkacak Onlarýnda hayatý devam edecekti Kýrlarda yaþayan bu yaban güllerinin
Ayþe Karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYSE 09 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.