Kalpten kalbe akan o tatlý zehir Baþýný döndüren o garip sihir Aktýkça kavuran o deli nehir Aþk mýdýr sevda mý biliyor musun Yaktýkça kendine geliyor musun
Sabahlarý iple çekiyor musun Çoraklara ümit ekiyor musun Kötü çarpýlýp ta sekiyor musun Her þeyde bir hayýr diliyor musun Yaktýkça kendine geliyor musun
Kýzgýn çölde çiçek açýyor musun Gerçeklerden korkup kaçýyor musun Her of ta zehirler saçýyor musun Her gece bir daðý deliyor musun Yaktýkça kendine geliyor musun
O serseri deniz, o sarhoþ sular Dinlemez ne bir set, ne de bir yular Ateþ topu bir çýð, olur duygular Her ah ta binlerce ölüyor musun Yaktýkça kendine geliyor musun
Daðlardan dökülsen, zor akar mýsýn Kutuplara düþsen yer yakar mýsýn Bakýp ta görmüyor, kör bakar mýsýn Bakýp ta kendine gülüyor musun Yaktýkça kendine geliyor musun
Bülbül sen sakýn ha, düþme peþine Akýl sýr ermez bu, gönül iþine Bir gün karga konar, aþkýn leþine Her þeyi sil baþtan siliyor musun Yaktýkça kendine geliyor musun Sosyal Medyada Paylaşın:
Bayram Ali Bülbül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.