ÇOCUKLUĞUMUN DUVARLARI

Çocuktum Yýllar Önce
Olan Biten Her Þeyi Görüyor
Ama Anlam Veremiyordum Gördüklerime
Her Tarafta Asker aðabeyler vardý
Hiç Kimseyi Sokaða Çýkartmýyorlardý
Sokaða Çýkanlarý Görünce de
Yakalayýp Götürüyorlardý
Bunun Sebebini Anneme Sordum.

Anne
—Efendim Oðlum
Neden Asker aðabeyler Amcalarý Yakalýyor
—Sokaða Çýktýklarý Ýçin Oðlum
Neden Anne Sokaða Çýkmak Yasak mý?
—Evet, Oðlum Sokaða Çýkmak Yasak
Neden Anne?
—Askerler Yasakladý Oðlum
—Sen Þimdi Anlayamazsýn Büyüyünce Anlarsýn Oðlum
Anne Ben Asker Olunca Kimseyi Yakalamayacaðým,
Sokaða Çýktýklarý Ýçin Tutuklamayacaðým Kimseyi.

Çocuktum O Zamanlar Aklým Fazla Ermiyordu Her Þeye.
Annem Ýse Anlayacaðým Þekilde Bana Anlatmaya Çalýþýyor
Sorduðum Sorularý Cevapsýz Býrakmamaya Çalýþýyordu

Çocukluðumun Duvarlarýna Gece Olunca
Boya Ýle Yazýlar Yazarlardý
Her Tarafta, Her Duvarda Vardý Yazýlar
Kahrolsun Faþizm, Kahrolsun Faþistler
Yaþasýn Özgürlük, Tek Yol Devrim
Devrimci Gençlik, Yaþasýn Sosyalizm
Buna Benzer Þeyler Yazardý Duvarlarda
Gece Yazarlardý Duvarlara, Sabah Olunca da silinirdi
Sonra Tekrar, Bu Böyle Devam Eder Giderdi
Neden Duvarlara Boya Ýle Yazý Yazýyorlar Anlamýyordum

Yokluk, Yoksulluk Vardý O Zamanlar
Her Aradýðýmýz Þeyi Bulunmazdýk
Ya da Kara Borsa Satýlýrdý El Altýndan
Çocukluðumun Rutubet Nem Kokan, Bisküvi Kokan Bakkallarýnda
Her Bakkalda Bulunmazdý Maltepe Sigarasý O Zamanlar
Ya Da Çay, Þeker, Margarin, Sývý Yað
Alýþ Veriþ Yapmak Ýçin Sýraya, Kuyruða Girilirdi O Zamanlar
Margarin, Ekmek Kuyruðu, Bende Girmiþtim Kuyruða Birkaç Defa

Komþumuz Ahmet Aðabey, Beni Bir gün Yanýna Çaðýrdý
Koþarak Gittim Yanýna Alelacele,
Efendim Buyur Ahmet Aðabey
—Söyle Bakalým Bana; Sen Saðcý mýsýn Solcu musun?
Saðcýnýn Ya Da Solcunun, Ne Demek Olduðunu Bilmiyordum
Ne Anlama Geldiðini Bilmediðim Ýçinde Bir Süre Sessiz Kaldým
Tekrar Sordu, Biraz Daha Sert Bir Þekilde
—Söylesene Saðcý mýsýn Solcu musun?
Ne Demem Gerektiðini Bilmiyordum
Ahmet Aðabey, Bilmediðim Bir Þeyi,
Sert Bir Þekilde Sorunca, Korkmuþtum
Aniden Bilmiyorum Dedim
Sanki Suç Ýþlemiþ Gibi Hissettim Bir Anda Kendimi
Baþýmý Önüme Eðdim Çýt Çýkmýyordu Benden
Ahmet Aðabey, Gel Otur Yanýma Dedi
Eðildim Hemen Yanýna Kenara Çöktüm
Bir Yandan da Tebessüm Etmeyi Ýhmal Etmiyordu Bana
—Karþýdaki Duvarda Ne Yazýyor Oku
Heceleyerek Baþladým Okumaya
Ko-mü-nist-ler Rus-ya-ya
Bu Ýþte Saðcý Dedi, Bunu Duvara Saðcý Yazmýþ
—Þimdide Bu Taraftaki Duvarda Yazýlý Olaný Oku
Tek Yol Dev-rim Diye Okudum
—Bunu da Solcu Yazmýþ Duvara
Ve Elindeki Kalemi Göstererek Sordu
—Bu Kalem Hangi Renk?
Siyah Dedim
—Kalemin Bir Rengi Var Deðil mi?
Evet
—Ýnsanýnda Hayatta Bir Rengi Olmalý, Ya Siyah, Ya Beyaz
—Ýlerde Büyüdüðünde Seninde Bir Rengin Olsun
—Renksiz Kalma, Belirginsizlik En Kötü Þeydir Hayatta
Tamam, Ahmet Aðabey
—Hadi Sen Oynamana Devam Et
Ve Ayrýldým Ahmet Aðabeyin Yanýndan
Giderken de Bir Yandan Düþünüyordum, Ahmet Aðabeyin Dediklerini
Ne Demeye Çalýþmýþtý Bana Diye

Akþam Olunca Silah Sesleri Bozardý Sessizliði
Ayak sesleri Baðýrtýlar, Koþuþturmacalar,
Peþi Sýra Hiç Durmazdý,
Biraz Sonra, Kapýmýz Yumruklandý Küt, Küt
Silah Dipçikleriyle Aniden
Babam Kapýyý Açtý
Asker Aðabeyler Ellerinde Silahlarýyla
Ayaklarýnda Postallarýyla Evimizin Ýçine Girdiler
Her Tarafý Didik, Didik Daðýtarak Aradýlar
Sonrada Babama Anneme bir þeyler sordular
Komþumuz Ahmet Aðabeyi Arýyorlar Sanýrým
Ahmet Dediklerini Duyar Gibi Oldum
Askerler Kimse Yok Dediler Ve tam gidiyorlardý
Askerler Kapýyý Açtýlar
Karþýki Tek Yol Devrim Yazan Duvarýn Üzerinde Gördüler
Ahmet Aðabeyi
Dur Kýmýldama Kaçma Dediler
Ahmet Aðabey Bir Anda Koþmaya Baþladý
O Sýrada Askerler Ýki Adým Atamadan, Ahmet Aðabeyi
Tek Yol Devrim Yazan Duvarýn Önünde Vurdular
Ahmet Aðabey Ölmüþtü
Ben Ýse Olup Bitenleri Korkuyla Ýzlemiþtim
Ve Þu An Bile Dün Gibi Hatýrlýyorum O günü
Artýk O günden Sonra Benimde Bir Rengim Olmuþtu
Ahmet Aðabey Sayensin de
Tek Yol Devrim Yazan Duvarýn Önünde Can Vermiþti Ahmet Aðabey
Benimde Rengim Artýk Tek Yol Devrimdi O günden Sonra
Ta ki Bir Gün Ecel Gelip Canýmý Alana Kadar…

Ersin Yorulmaz
Dj_KaRizMaTiK
Sosyal Medyada Paylaşın: