Ýlk seslenen kimdi, adýmý veren?
Bilmem ki Hakim Bey, bu keyif nerden,
Deyyusun birisi, yattýðý yerden,
Mestan dedi bana, ben süt içerken.
Gerçi bir daha da, sütü görmedim,
Köteði yeyince, tir tir titredim,
Caným yanýnca da, firar eyledim,
Adým Mestan kaldý, evden kaçarken.
Sokakta büyüdüm, öðünü bilmem,
Çöp karýþtýrýrken, hazýrdýr tekmem,
Kundura tatmamýþ, lokma yiyemem,
Doluya tutuldum, çiy’den kaçarken.
Babadan öksüzüm, anadan yetim,
Ta Mýsýr’dan gelmiþ, asilmiþ cettim,
Sýcak motor altý, kýþlarý semtim,
Akranlarým evde, mýr mýr uyurken.
Kasaplarýn önü, dolu kediyle,
Zenginin kedisi, et yer keyifle,
Yalanýp bakarýz, aç aç esefle,
Kasap olsam derdim, ete bakarken.
Bir gün yine böyle, ararken lokma,
"Buraya gel"dedi, karþýdan bakma,
Pek afilli kedi, boynunda tasma,
Ziyafet çektirdi, yoldan geçerken.
Mýrnav kaytan býyýk, nam salmýþ adý,
Benim gibi açlar, olmuþ evladý,
Kedi deðil sanki, bir evliyaydý,
Biz öyle sanmýþýz kös kös yürürken.
Meðer asýl adý, Paþa Yýldýz’mýþ,
Bizi doyurarak, kölesi yapmýþ,
Duyduk ki ruhunu, sandýða atmýþ,
Sonradan anladýk, hapis yatarken.
Gecenin birinde, bu Paþa Yýldýz,
"Vakit geldi" dedi, "artýk hazýrýz",
"Bize bir þey olmaz, dokuz canlýyýz",
Dinamit kuþandýk, hücum ederken.
Açlar ordusuyduk, hem de tam takým,
Birden coþu verdi, malum merakým,
Bizi çarpmaz mýydý, binlerce akým?
Trafolara ölüm emri verirken.
"Görev tamamlandý, aferin Mestan"
"Tarihte ilk defa, sen yazdýn destan",
Bu yaþta tekmesiz, kalaylý tastan,
Sýrtým sývazlandý, ben süt içerken.
Kaytan Býyýk Paþa, çamura yattý,
Ertesi gün bizi, sokaða attý,
Vurdu arkamýzdan, kahpece yaktý,
Ýhbar etti soysuz, kendi kaçarken.
Olayýn þekli bu, Sayýn Hakim Bey,
Aç kalýnca millet, olmaz hür birey,
Hiç bir yalaným yok, apaçýk her þey,
Bizi eþek tepti, adam sanarken.
Uyumada dinle, ey saf ahali,
Kaval dinleyenin, budur ahvali,
Böyle gördük deme, unut evveli,
Yolu kendin öðren, lider seçerken.