Gün geceye devrolup gökyüzü kararýnca Ufak ufak duyulur hüznün ayak sesleri Yolunu kaybederken küçücük bir karýnca Ciðerinde hapsolur en derin nefesleri.
Kahreden bir þarkýnýn nakaratýna benzer Dolaþýp geldiði yer yine ayný noktadýr Bir umudun peþinde deli divane gezer Kendini var sanýrken varlýðý hep yoktadýr.
Bugün dünden beterken meçhul bir zordur yarýn Zaman ki bir akrebin kýskacýnda sýr gibi Adým adým yaklaþan ateþtir kordur yarýn Bir korkuyu büyütür her dakika ur gibi.
Hicranlarým var benim em bulmaz yaralarda Ve uykusuz gördüðüm düþler var avunduðum Rengarenk hayallerim tutsakken karalarda Umudum var her þeye raðmen hep savunduðum
Ölüm kalým harbiyken her gece yaþadýðým Kan revan içindedir sinemin sol yaný hep Þizofren bir hayaldir saçýný okþadýðým Bu yüzden her gecemin sonu ölüm âný hep.
Hasan Hüseyin YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.