savruk duyguların dilinden
her þey daha iyi bir gelecek içindi
kurulan hayaller,
ulaþýlmaz gerçeklerimiz
ve varsayým ile tutunduðumuz yýlar
hepsi bir hayalden ibaretmiþ
bilemedik…
kendi yanýlgýlarýmýzda kayboldukça
sýðýndýðýmýz yalnýzlýðý aþk bildik
Allah var, her þeye raðmen
yürekten sevmiþtik…
zaman geçtikçe, dünya deðiþti sandýk
oysa, sabah ayný sabah, akþam ayný akþamdý
sen sevdam, yokluðun düþmanýmdý
dört mevsim de sadece nakaratýn tekrarýydý
ne yazýlan þiirler,
ne de yüreklerin düeti bitmez sandýk
iþte en çokta burada yanýldýk
zaman geçti, bulanýklaþtý düþünceler
yazdýklarýmýn rengi bulandý
þiire hangi duyguyu giydirsem çýplaktý
sonra fark ettim ki…
ne deðiþen zamandý,
ne de yalan olan dünya
deðiþen de, yalana bulaþan da bizdik
her þeye raðmen sevmiþtik
hem de, þehvetin ihtirasa gebe kaldýðý gibi
sözlerinde sözlerime gebeydi
bu yüzden seni severken,
henüz doðmamýþ çocuklarý da sevdim
mesafelerin anlamsýzlýðýný da
dokunmadan sevmeyi de
böyle öðrenmiþtik
sonra gün geldi…
kabul olmamýþ dua gibi yazgýmýza yenildik
yüreklerin parmaklarda dansa durduðu
o sonsuz heyecanlar,
sönmüþ ateþin külleri gibi savruldu
birimiz mesafelerin,
diðeri ise aklýn elinden tuttu
adeta iki yabancý gibi
herkes yoluna gitti
uzun bir molaya eðildi gülün boynu
sonsuzluk bahçesinin
Songül/ü karaya çaldý
ve inkar edemem çokta haksýz sayýlmazdý
ama hesapta hep dönmek vardý be gülüm
kelebeðin ömrüne adanacak kadar
basit deðildi sevdamýz
bir gün baktým ki gerçekten yoksun
dudaklarýmýn kýyýsýnda ölüm mezarlýðý
ne okuduðum Fatiha, ne dilediðim yaþam
ne kadar sevdiysem, o kadar sustum
yokluðuna her gün farklý kefen giyinip
bir türlü ölmeyi beceremeyen aþktým
gün geldi ruhumun gölgeleri boyumu aþtý
hangi mahzene durduysam yokluðun
mevsimler dörtnala koþar oldu içimde
alelacele bir ilkbahar, bir sonbahar
yaþýyor yüreðim…
sonra fark ettim ki,
dilsiz sokaklarda yorgun adýmlar
caddeler yosun giyinmiþ,
þehirde koþuþturma ve herkeste telaþ
lakin gel gör ki
bu yürek bir sana muhtaç
bir zamanlar
iki kýta, iki medeniyet arasýydý sevdamýz
ayný yakanýn yabancýlarý gibi olsak da
varlýðýna bir baþka bakardý Çamlýca
hani sevmiþtik yürekten / güya…
yoksun…
kirpiklerime asýlý hayaller sirrusa döndü
yanaklarýmdan devrilen tavlýmýn içinde eza
þehvetin narýndan, cidar bir sessizliðe göçebe yüreðim
diyorsun ki yapma can…
söylesene bana?
cananý gitmiþ canýn mecnundan ne farký var?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.