BİR SEREMÕNÌ

/ Ýzmir çeþmede altýn kumdayým ..
herkese eylül ben ise Þûbat’tayým
oturmuþum kýyýda dalgalar tokat tokat
gurbette yorulan ayaklarýma
sinemde lapa lapa kar ben Erzurum’dayým




/ duygularým
göçebe kimliksiz þu zamana mülteci yüreðimdekiler Cudi
ömür dedikleri bir kelebek uçumu kadar kýsa gelip geçen




/ ah ; beyaz kõpükler açtýnýz yïne pandøranýn kûtusunu
oysa dalgalar denizin derinliklerine gömmüþtü
paslý kilitli küflü bîr sandýktaydý hatýralarým
yaþanmýþlarým geçiyor gözlerimin önünde perde perde
kipriðimden düþen ïkï damla yâþým tuzla demlendi
hýþýmla düþtü yanaklarýmdan
bir seramõnį þu hayatým ..
kaç þehir kaç ülke geçtim göç göçte kimse bilmez





bir yaným Erzurum biryaným avrupa arâfta kaybolmuþ zamana dilencî kelebek
hani anýlarým hani hatýralarým hiç çocuk oldummu ?.. hatýrlamýyorum
kendimi bileli hep büyüktüm hayat çocuk olmayý bana çok görmüþtü
oysa içimde büyümeyen saðýr dilsiz bir çocuk var
mahallemiz o tarihi taþtan toprak evimiz dümdüz olmuþ þimdi
kahpe çýlgýn dalgalar yine süpürdü kalmadý hatýralardan zerre ...hayat dediðin ne?







bir martý kanadý dokundu þakaklarýma denize öpücük kondura kondura
kaviste etrafýmda ..
bir çocuk deniz kabuðu uzattý ellerime
aldýðým en güzel hediye içimdeki yanlýz çocuða
köpüklü dalgalar ise yeksenak dövüyor hala yaralý kýyýlarýmý
hayatým ise hep bir seremoni ..





Nurcihan * nurcan
6/9/2014
Sosyal Medyada Paylaşın: