1.
çöldüm
kupkuru bir göldüm
daðým baðým
solum saðým yoktu
leyla’mý arýyordum
bulamýyordum
karþýlaþmýyordum iki gözüyle
birkaç sözüyle hasreti dindiremiyordum
caným istediðinde onun varlýðýný yaný baþýmda
2.
çöldüm
an an eriyor
gün gün eksiliyordum
göz göre göre
susturamýyordum içimdeki yangýný
içimdeki alevleri söndüremiyordum
o yokken baþucumda
o uzakken benliðimden
ben anlamsýz bir insandým
mýsra mýsra nisyandým
bitmeyen bir þiirin
bitmeye hazýr i mgesinde
ve üzülüyordum
çok üzülüyordum
kahroluyordum aþtýðým
geride býraktýðým her kum tepesinde
onu görmeyince bir anlýðýna
3.
çöldüm
leyla’ya çarpýyordu yüreðim
yüreðim aþkýyla
yüreðim sevdasýyla
yüreðim tatlý sesiyle atýyordu
yine de onsuz
yine de susuz
yine de leyla’sýz
yaþamak zorunda kalýyordum
kendi çölümde