Solucan deðildiler parçalandýkça parçalarýndan çoðalsýnlar özgür yürüyüþün bir gecelik nefesinde tuzaklandýlar içlerinde neþenin sevinci çocuksu oyunlarýn kahkahasý susturdular iþte göremediler bir daha gökkuþaðýnýn dengini
baba bizi vuracaklar düþüncelerimizde bedenimizi soyacaklar baba bizi vuracaklar inançlarýmýzýn sýzýsýnda topraða koyacaklar
beri diyordu beri baba önce beni ezin de geçin vurunda geçin bu yaþlý bedeni kýrmayýn içimdeki taze fidaný
aðýsý gecenin bulaþmýþtý siyah rengine bir alev topu yakmýþtý yeryüzünün aydýnlýðýný saða sola koþuþturanlar susmuþtu diri diri dökerken gözyaþýný göremeyecek olsalar da bir daha o çocuksu bakýþýný hatýrlamak istemeseler de toprakta yetiþmiþ kendi ellerinde dokumuþ pamuk ipin yürek yakýþýný
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin AKSOYLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.