Köye Hasret

Dün gece yine baktým, yanýp sönen ýþýklar
Gözlerimde sevdanýn resimleri gibiydi.
Issýz sokaklarýnda mahzun sessiz gölgeler
Masal aþýklarýnýn cisimleri gibiydi.

Sabahlarýn bir baþka akþamlarýn hüzündü,
Yaþamamý saðlayan o samimi yüzündü.
Beni en çok sarsan da baharýndý güzündü
Her birisi Cennet’in mevsimleri gibiydi.

Yollarýn çamurdandý, taþa dönmüþ zamanla.
Bahçendeki reyhanlar örtülürdü samanla.
Hayalimdeki resmin, baþýndaki dumanla
Kara kýþýn kasvetli kesimleri gibiydi.

Daðlarýný dolaþtým, dertleþtik meþelerle,
Otuz beþ yýl önceki o ücra köþelerle.
Aðlaþtýk kederlerle, gülüþtük neþelerle
Sanki biri birinin hýsýmlarý gibiydi.

Senden kalma hatýran, duygusal bir yaným var.
Ýste ne ister isen, emanet bir caným var.
Benim senle en çok da gecelerde aným var,
Anýlar gecelerin isimleri gibiydi.

Seninle yaþayýp da çekip gidenler var ya?
Aldý gitti hepsini ölüm denen bir furya.
Demek her þey yalandý ya da kýsa bir rüya
"Hayat" denen oyunun kýsýmlarý gibiydi.





Sosyal Medyada Paylaşın: