Kumdan Masa ve Acem Lalesi

Aþk neden hiçbir yürekte uzun süre konuk olmuyor, sadece mola verip sonra yine kanatlanýyor özgürlüðe ve geride býraktýðý izler ne kadar derin olursa olsun , ardýna bile bakmadan çekip gidiyor??

Ve yaþam devam ediyor kýyýsýnda, kah öldürüyor, kah güldürüyor, bazense sadece süründürüyor.

Nedendir vedalardaki son kucaklaþmalar?Ýçimiz burulur, gözlerimiz dolar, acýr, acýtýrýz da yine de severiz vedalarý.

Bir þehre veda etmek, bir arkadaþa, aileye, sevgiliye!!

En zorudur deðil mi? Sevgiliye hoþça kal demek, sýradan sanýlan ama hiç birimiz için sýradan olmayan..

Ayrýlýk;

ayaz bir güne uyanmak, kendini bile tanýmayacak kadar yabancýsýndýr her þeye, tanýdýk bir yüz ararsýn ve tek yapabileceðin aynaya bakmaktýr, göz bebeklerindeki ürkeklik, dudaklarýndaki titreme ve þakaklarýndaki atýmý yüreðinin..Yüzündeki her çizgi can kýrýklarýdýr…Zordur çok zor.

Ama bilirim, her acý bir diðerinden büyük gelse de yaþanýrken, bir damlanýn suya deðmesi gibi, önce büyüktür halkalar, sonra daralýr git gide ve durulur su.

Yaþam nerede sonlanacaðý belli olmayan , sürekli bir yolculuk deðil mi zaten?Her adýmýnda kýrýk dökük bir þeyler býraktýðýn ve usanmadan umuda doðru yol aldýðýn.


Umut;
Anlýk da olsa güneþ yüzünü gösterdikçe yeþeren bir sarmaþýk gibi saran her yanýmýzý ve çoðu kez de bu sarmaþýk altýnda demli bir akþam çayý keyfiyle yudumlamak öteleri.

ahh iki þarký arasýndaydý “gitme” deyiþin, git dercesine . Anlamadým mý sanýyorsun?

Onurumdu aceleci davranan, yoksa ben oturduðum yerden kalkmayacak kadar sahiplenmiþtim kalmayý. Son sigaramý yakýp, son nefesi çekip gitmem gerektiðini anlamýþtým, gideceðim hiçbir yer yokken üstelik...

Ey aþk;
yoksa seni var eden bizler miydik?Týpký þarap gibi, sigara gibi, yarat, baðýmlýsý ol ve kurtulmaya çalýþ..

Kabullendim artýk sensizliði, hatta bensizliði..

Az önce sahile kumdan bir masa kurdum, þarap, sigara ve gurup, bir acem lalesi ufuk çizgisinde , bir acem lalesi de göðsümde.

Uzak, her þey git gide uzaklaþýyor görüþümde.
Bir üzüm güneþi olsam diye geçiriyorum içimden.Sahi onlarýn da uzaklarý var deðil mi ince duyargalý kanatlarýna raðmen?


Düþ dediðin kocaman bir yalan, gerçek olan sadece tutunmakmýþ meðer.

Gerçeklere uyandýðýn her sabah, bir yenisini yitirdiðin düþünün kanýyla boyanýr
çarþafýn ve ayrýlýðýn kýrkýný sürmeye baþlarsýn okuduðun dualarla.

Ve iþte güneþ gecenin koynuna giriyor ve günün bacak arasýndan doðacak yeniden.Kim bilir kimlerin yüreðine damlayacak þebnemler ve kim bilir ben gibi kaç yürekte solacak henüz açmamýþ tomurcuklar.


Ay ayrý, yýldýzlar ayrý caka satýyor gözlerimdeki karanlýða..Oysa güneþin geceye, benim ayrýlýða düþtüðüm gibi , onlar da güne yenik düþecekler , bilmiyorlar.


Þimdi kadehimi;
hiçbir avdet umudu olmamasýna raðmen yaþam denizinde tek kürekli bir sandal gibi manevra yapabilen ve sevda yanýklarýný teninde onurla taþýyan tüm yaralý yüreklere kaldýrýyorum.

Þerefe..


Figen Yarar

29/Aðustos/2006

Avþa Günlüðüm

  


Üzüm güneþi:Ýnce uzun gövdeli, ön kanatlý ve ince duyargalý küçük kelebek.


Avdet :Dönüþ, geri gelme:

Acem lalesi:Taþkýrangillerden, turuncu ve sarý çiçekler açan, yýllýk ve çok yýllýk türleri olan, saksýda ve tarlada üretilebilen bir süs bitkisi, Güneþtopu.
Sosyal Medyada Paylaşın: