Yaren oldu bu gece, gökyüzünde yýldýzlar.
Dinlediðim ezgiler beni kendimden aldý.
Ay ýþýðý doðayý, ne de güzel yaldýzlar.
Uzaklara bakarak gönlüm hayale daldý.
Sevmeye gör bir kere,asla vazgeçilmiyor.
Bülbül baða girmeden,goncalar açýlmýyor.
Etrafýný sarmýþlar, varlýðý seçilmiyor.
Görmesem de ne çýkar,içime aþký doldu.
Tuvaldeki siyahlar, pembe renge büründü
Özüm mutlu olunca, gül kokusu süründü
Bu gün her þey gözüme baþka türlü göründü
Turnalarla sevdiðim, uzaktan selam saldý
Seher vakti bahçemde,güllerle sohbet ettim.
Güzel þeyler düþünüp,kendi kendime yettim.
Gün batarken,çardakta uyumayý hakettim.
Dün gece bir düþ gördüm,aklým orada kaldý.
Köpeklerin sesleri , dalgalarla yarýþýr.
Uðultusu rüzgarýn, karanlýða karýþýr.
Gönlüm kýrýk olsa da,dayanamaz barýþýr.
Galip gelir duygular,bilmem bu nasýl haldi.
Koskoca bir yaz geçti,yere düþüyor yaprak.
Çeþit çeþit renklere, zemin oluyor toprak.
Seyrederim bu hüznü,geçmiþe aðlayarak
Zümrüt gibi çimenler,nasýl sararýp soldu.
Sonbaharý yaþarken, hüzünleniyor insan.
Yürek pýr pýr etse de, kalmýyor o heyecan
Siz yüzüme bakmayýn, gülüþlerim hep yalan .
Ýnandýðým sevgiler, fincanlardaki faldý.
Ülkü Ahýska 3.Eylül.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.