Ben seni canýmda özümde bildim Senden gayrý bende ne varsa sildim. Sevdanla yaþadým, sevdanla öldüm. Gel üzme sevgili sensiz bir hiçim Seni kendimden çok sevmek tek suçum
Ruhum neyse tende sende öylesin Yoksan yok bu beden caný neylesin O vakit son sözü yürek söylesin Sevdan olmayýnca susuzum açým Seni kendimden çok sevmek tek suçum.
Tükense umudum bitse mecalim Düþmese yakamdan hâl-i melalim Kalp aðrým, can özüm, ömrüm, helalim Sen oldum, sen bittim, bak yandý içim Seni kendimden çok sevmek tek suçum.
Hatýran mukaddes hala saklýmda Adýn bir mýh gibi sabit aklýmda Her günüm, her mevsim veya iklimde Gözlerim kapalý sanadýr göçüm. Seni kendimden çok sevmek tek suçum
Bir garip hamalým sevdadýr yüküm Sevdana düþeli ben bende yokum Ne kadar sevdiysem o kadar çokum Kaç kere bölündüm saymadým kaçým Seni kendimden çok sevmek tek suçum
Betül Kasapoðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
sevdanınkatibi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.