CANDA EL İZİ

Uzak ihtimaldi bizim aþkýmýz
Sessizlikte beklenmeyen ses gibi
Kendine sýnav yapan öðrenciydik biz
Aþkýn okunurdu canda el izi

Kararsýz bir aðaçtý; yaþamaya
Dalýnda kuþlarý þakýtmak zordu
Düþe kalka koþan bir çocuk sanki
Nefesi bedende yordu da yordu

Aðýzda cümlesi olmadý daha
Neden kesiyorsun þu ilk heceyi
Yanmak üzereyken sönen bir ateþ
Nasýl ýsýtsýn ki koca geceyi

Titredikçe üstüne feri gidiyor
Sevdikçe küsen bir çiçek sanki
Oysa olmasýný nasýl isterdim
Sonsuzluða kazýlan bir imza gibi

Belgin Özkoç
Sosyal Medyada Paylaşın: