Yaþansa ne olur ki, bin yýl veya bin asýr Zamaný ölümle son bilen elbet yanýlýr Kaderle bazý dertler, insanlara münhasýr Onurlu yaþayanlar, hep övgüyle anýlýr!
Saatler ölüm marþý, deðiþmiyor hiç ritim Dünyanýn ekseninde, insanlýk oyalanýr Ebed; sonunda sonu, son olmayan, sonsuz film Ve nihâi yaþamlar, bu renkle boyalanýr!
Bazen sürûr getirir, anýlar seçer zaman! Geçmiþten geleceðe, hep bir akýþ içinde Bazen de acýnýn tam kalbinden geçer zaman Bir seyyâledir durmaz; ’neden, nasýl, niçinde!’
Buluþmalar var yarýn, o beklenen koroda Ah yankýsý duyulur, çýrpýnan sînelerin Piþmanlýklar aðlaþýr, o mahþeri tabloda Geri dönüþü olmaz, yaþanan senelerin!
Eylül/2014
Furkan Selçuk Soylu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Furkan Selçuk Soylu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.